डोळ्यांमध्ये भूक भय किती एकलीच दारात
कुलुपबंद खोपटे उदासिन प्रतिक्षाच नजरेत
गळ्यात उसनी माळ तुझ्या अन पायी नाजुक चाळ
तुला न ठाउक माय राबते पोटी घेउन जाळ
***
ओलेत्या तव देहावरती थेंब-फुलांच्या माळा
मेघ भिजवुनी गेला की तो कृष्णच होता काळा
कसे साहशील ओलेपण हे त्याच्या स्पर्शासाठी
डोकावुन बघ तुझ्याच हृदयी असेल तो जगजेठी
***
आसावरी काकडे
४.४.२०१७
No comments:
Post a Comment