सूर्यांचा संवाद...

मावळत्या सूर्याने उगवत्या सूर्याला म्हटले,
उगवतो आहेस खरा
पण काळजी घे बाबा
दिवसाचं काही खरं नाही...

तूच जन्माला घालशील त्याला
पण त्याच्यात तुला तुझे रूप
दिसणार नाही..

तू ओतू पाहशील आपलं तेज
त्याच्या झोळीत
पण ते त्याला पेलवणार नाही

तू देऊ पाहशील आपली कोवळी ऊब त्याला
पण ती लपेटून घ्यायला
त्याला उसंत असणार नाही

तू दाखवू पाहशील वाट त्याला
पण व्यग्रतेनं ग्रासलेल्या त्याला ती दिसणार नाही...

दिवसाला सावरता सावरता
तूच थकशील आणि माझ्यासारखा
मावळू लागशील तूही...

किती काळ
निष्फळ ठरवणार आहे दिवस
आपलं अविरत उगवणं
त्याच्या उत्थानासाठी?

उगवता सूर्य म्हणाला,
निराश होऊ नकोस..
सगळे दिवस सारखे नसतात...

आणि उत्थानाचं म्हणशील तर
ती एकच एक स्थिर अवस्था नसते..
चढ.. उतार.. चढ..
अशी आवर्तनं चालूच राहतात..
जशी आपली निरंतर ये-जा..!
***
आसावरी काकडे
१.१.२०२२

मीही आहे त्या खेळात

भोवती कशाकशाचा
हाहाकार माजलेला असताना
आयुष्याच्या तिन्हीसांजेला
मी शांत बसले आहे
खिडकीच्या चौकटीतून दिसणार्‍या
आपल्या वाटच्या
एक तुकडा आकाशाकडे पाहत...

मन प्रसन्न आहे
त्याला उमगलंय
आनंद.. संताप.. वेदना.. क्लेष.....
हे सर्व भिडू आहेत
एका विराट खेळातले
मीही आहे त्या खेळात
आता भोज्या बनून पाहते आहे

बाहेर सगळं पूर्ववत चालू आहे
अधिकच भयकारी..
खचवणारं झालंय आता

पण दुरून पाहताना वाटतंय
सृष्टीच्या आरंभापासून सुरू आहे
हे नवरसांचं संमेलन..
आणि आपला जन्म म्हणजे
जीवनाच्या या संमेलनात
सहभागी होण्यासाठी
मिळालेलं निमंत्रण आहे..!

मी आता रंगमंचावर नाही
नवनवीन खेळ पाहात
श्रोत्यात बसले आहे..
समोरच्या नाट्याला आणि
माझ्या इथं असण्याला दाद देत..!

***

आसावरी काकडे २५.७.२०२१

क्षणिका-

गर्द हिरवा गर्द पिवळा रंग त्यांनी प्राषिला

कोवळासा गंध सात्त्विक अंतरंगी उगवला
बी कवींचा सोनचाफा मौन धरतो गूढसे
उगवलेला गंध तरिही हसत राही गोडसे..!
***
आसावरी काकडे
२९.५.२०२१

दिवसभराचे चित्र स्मरावे निजताना रात्री
चितारायचे काहि नुरावे निजताना रात्री
अहोरात्र त्या नक्षत्रांच्या चमचमती दिवल्या
दिवे घरातिल मंद करावे निजताना रात्री..!
***
आसावरी काकडे
२८.५.२०२१

मी पाठीवरती मलाच वाहत असते
अन अक्षरांमधे मलाच कोरत असते
प्रत्येक ऋतूचा रंग वेगळा सुंदर
एकेक लेउनी मलाच सजवत असते..!

 *** 
११.७.२०२१

आयुष्य न केवळ...

आयुष्य न केवळ इथे, जन्मते-मरते
ते विश्व-पटाची वीण सावरित असते

कोसळतो पाउस ऊन अचानक पडते
खेळातुन त्यांच्या इंद्रधनू अवतरते

पाखरू सानुले दाणे टिपुनी उडते
धरतीवर नकळत वृक्षारोपण होते

एकांती कोणी आर्त मनी जागवते
नि:शब्द प्रार्थना कुठे धाउनी जाते..!

**
आसावरी काकडे 

१३.७.२०२१

तो मी नव्हेच

हे दुख ते दुख म्हणून जो लक्ष वेधून घेतोय,
चित्ताला अस्वस्थ करतोय तो मी नव्हेच

हवा कुंद झालीय, आकाश काळवंडलंय
म्हणून ज्याचं हृदय धडधडतंय तो मी नव्हेच

आनंदानंही विचलित करणारं मन
ज्याला बिथरवतंय तो मी नव्हेच

अस्तित्वाच्या एकेका चेहऱ्याला 'तो मी नव्हेच' म्हणत
पुढं जाता जाता प्रत्येक वेळी लक्षात येतं

की 'तोच मी' चा मुक्काम
मृगजळासारखा आणखी थोडा दूर गेलाय..!

***
आसावरी काकडे
८.६.२०२१

 ५.४०

भूमिका

मी आता भूमिका बदलली आहे
फक्त भूमिका नाही
हावभाव आणि नेपथ्यही..!

बांधलेलं सामान सोडून जागच्याजागी सजवून ठेवलंय

गाडी चुकली नव्हती... आलीच नाही
वाट बघत होते तयार होऊन
सहर्ष
पण गाडी आलीच नाही
मग वाट पाहणं सोडून
'आता-इथं'च्या स्थानकावरून उठले
आणि 'जिजीविषेत शतं समा:'चं
बोट धरून परतले स्वगृही
सहर्षच

आवराआवरी झालेलीच आहे
पण आता मी भूमिका बदलली आहे
मी 'एक्झिटची वाट पाहणारी' नाही
'नाट्यात रंगलेली' झाले आहे..!

***
आसावरी काकडे
३.७.२०२१

चेहरा हसरा सदा ठेवू चला

चेहरा हसरा सदा ठेवू चला
रंग दुःखाचा जरा बदलू चला

तोंड झाकुन राहणे आता पुरे
श्वास थोडा मोकळा घेऊ चला

देह असते बाळ आईने दिले
खेळ त्याचा रंगुनी पाहू चला

अप्राप्यसे क्षितिज मृगजळ वाटते
पण खरे मानून ते धावू चला

वाचला इतिहास तो झाला जुना
सत्य आता त्यातले शोधू चला

दहशती अदृश्य साऱ्या भोवती
भेदुनी त्यांना पुढे जाऊ चला

***

आसावरी काकडे
२.७.२०२१