चैतन्याची कळी

चैतन्याची कळी निथळते आहे
चैतन्यच पाहे सर्व ठायी ।

देहभान येता उमलू लागली
पूर्ण फूल झाली हळूहळू ।

उमटली नक्षी रंग उजळला
जीव सुखावला आत्मरंगी ।

देह गोळा केला पूर्णत्व भोगून
पाठ फिरवून निघाली ती ।

तिच्यामागे तिचा डोकावतो अंश
जीवनाचा वंश चालू राही..!

***
आसावरी काकडे

माहित नाही...

माहित नाही कुठले पाणी
वाफ होउनी वरती गेले
आकाशाचे बिंब लेउनी
माझ्यासाठी खाली आले

कुणी सोसते ताप उन्हाचा
त्यातुन नकळत जन्मे पाणी
शुभ शकुनांचे दरवळणारे
पाउस-वैभव भोगे कोणी..!

कुणी न येथे असे एकटे
अखंड एकच आहे सारे
देहांचे आकार वेगळे
झाडे मुंगी माणुस तारे

अशा आतल्या एकपणाचे
रोज सकाळी स्मरण करावे
क्षणभर सोडुन कोष अहंचा
'सोहं'च्या ध्यानात स्थिरावे..!
***
आसावरी काकडे