भेटे नवी राई / नव्या पर्वाच्या प्रतीक्षेत: स्वर-स्पर्श

Tuesday 17 January 2017

स्वर-स्पर्श

किती काळ गेला
स्वप्न मिटलेले
मौन बुडालेले
नेणिवेत

एकेका जन्माचे
पुण्य प्रसवले
शब्द जन्मा आले
मौनातून

आता अक्षरांना
प्रतीक्षा स्वरांची
रात्रीला चंद्राची
असे तशी

तमातून यावा
उजेडाचा स्वर
उजळावा नूर
आकाशाचा

तसा स्वर-स्पर्श
व्हावा अक्षरांना
डोह-कंठी ताना
फुटो याव्या..!
***
आसावरी काकडे
१७.१.१७

No comments:

Post a Comment

मनोगत

आतमधे मळभ असतंच. काहीतरी साचत असतं. रुजत असतं. उगवत असतं आतल्याआत. पण अनेक पावसाळे भोगून झाल्यानंतर रुजण्या-उगवण्याचे, फुलण्या-गळण्याचे नावीन्य ओसरते. नकळत एक तटस्थ अवस्था येते. किंवा मख्ख थकलेपण. पिकलेली फळं पडतात आतल्याआत पण ती उचलून कुणाला द्यावी-दाखवाविशी वाटत नाहीत..!

पण अचानक मरगळ वितळते. चक्राकार गतीत फिरणार्‍या त्याच त्या घटनांमधे ताजेपण जाणवतं. तो क्षण नवी राई भेटवणारा असतो. तिचं हिरवेपण लपेटून मळभही बोलू लागतं... साचलेलं सगळं नव्या ऊर्जेसह उगवू लागतं कवितांमधून..

नव्या राईत भेटलेल्या नव्या कविता इथे सादर करतेय-