दुःख म्हणावे दुःखाला

दुःख म्हणावे दुःखाला

आणि सुखालाच सूख

म्हणू नये तृप्त आहे

पोटी असताना भूक

येती प्रश्नातून प्रश्न

त्यांचा घालावा पसारा

गुंता सुटेना झाला की

जीव व्याकुळेल जरा

देह मन बुद्धी सारे

आधी पणाला लावावे

धाप लागेल इतके

प्रश्नांमगून धावावे

काही मिळणार नाही

झोळी रितीच राहील

उत्तरांचे मृगजळ

डोळ्यांतून पाझरेल

अशा निर्वाणीच्या क्षणी

स्वीकारावे निरुत्तर

अतृप्तीच्या पदरात

घ्यावा पार्थीव आहेर..!

***

आसावरी काकडे

१३ जुलै २०१६