साद हिरव्याची पण
मोह धरी आवरून
झाड शाळेला निघाले
हात छोटीचा धरून
शाळा दूर नाही फार
आहे आवारामधेच
आणि आवारही आहे
आखलेले बुंध्यातच
छोटी आपली आपण
शिकेलच हळू हळू
कसे तगायचे इथे
तिला लागेल आकळू
निश्वासून प्राणवायू
कसा शोषायचा रस
द्रव्य हरित पर्णांचे
कसे रखावे सकस
छोटी होईल तरुण
भय घावांचे झाडाला
पण तगायचा वसा
मुळातच कोरलेला
घाव पडलाच तर
खत जिवाचे करेल
आणि रुजून नव्याने
झाड पुन्हा बहरेल..!
***
आसावरी काकडे
२१ जुलै २०१६
(विवेक?)
No comments:
Post a Comment