भेटे नवी राई / नव्या पर्वाच्या प्रतीक्षेत: निळी चाहूल

Wednesday 17 May 2017

निळी चाहूल

लागली निळी चाहूल
परंतू हूल
देउनी गेली

अंधार दाउनी नवा
पुन्हा ती दिवा
लावुनी गेली

या नव्या तमातुन कुणी
एक चांदणी
अशी लुकलुकली

देऊन हुलीला हूल
निळी चाहूल
पुन्हा अवतरली..!
***
आसावरी काकडे
१६.५.२०१७

No comments:

Post a Comment

मनोगत

आतमधे मळभ असतंच. काहीतरी साचत असतं. रुजत असतं. उगवत असतं आतल्याआत. पण अनेक पावसाळे भोगून झाल्यानंतर रुजण्या-उगवण्याचे, फुलण्या-गळण्याचे नावीन्य ओसरते. नकळत एक तटस्थ अवस्था येते. किंवा मख्ख थकलेपण. पिकलेली फळं पडतात आतल्याआत पण ती उचलून कुणाला द्यावी-दाखवाविशी वाटत नाहीत..!

पण अचानक मरगळ वितळते. चक्राकार गतीत फिरणार्‍या त्याच त्या घटनांमधे ताजेपण जाणवतं. तो क्षण नवी राई भेटवणारा असतो. तिचं हिरवेपण लपेटून मळभही बोलू लागतं... साचलेलं सगळं नव्या ऊर्जेसह उगवू लागतं कवितांमधून..

नव्या राईत भेटलेल्या नव्या कविता इथे सादर करतेय-