मायेनं कुरवाळत
बंद पापण्यांभोवती
काठोकाठ भरलेला होता तो
गर्भाशयात
एका परिपक्व आर्त क्षणी
असह्य टाहो फुटला
पाकळ्या अलग व्हाव्यात
तशा उघडल्या पापण्या
पण तो दिसला नाही
आजुबाजूला
कुरवाळणारे सगुण हात
जाणवले सर्वांगाला..
उजेडानं
वर्षांमागून वर्षे ओलांडली..
रात्री पापण्या मिटल्यावर
निद्राधीन होण्यापूर्वी
कधी कधी जाणवायचं त्याचं
भोवती घुटमळत असणं
पण कधीच दिसला नाही
ओळखू यावासा
नंतरच्या सुजाण वर्षांमधे
एकदा उजेडानंच सांगितलं
कानात
की मायेनं कुरवाळणारा तो तिमिर
भेटत राहील पुन्हा पुन्हा...
ऐल-पैल सर्वत्र तोच तर आहे
मी आहे केवळ मधला नावाडी
इकडून तिकडे नेणारा..!
***
आसावरी काकडे
७ मे २०१६
No comments:
Post a Comment