राहूदे छत्री घरातच..

चल

विसरलीय तर राहूदे छत्री घरातच

आतापर्यंत

कितीदा परतलोय तिच्यासाठी

आता पुरे

ऊन वारा पावसापासून

खूप झालं जपून कपड्यांना

आणि त्याच्या आतल्या शरीराला

हे जपताना

आकाश दुरावलं किती काळ

आलं का तुझ्या लक्षात?

चल, आता तरी मोकाळा श्वास घेऊ

मुक्त होऊ जपण्याच्या तगाद्यातून

पाऊस माखून घेऊ अंगाला

उन्हात करपून बघू

वार्‍यावर उडूदेत केस.. हेलपाटूदे शरीर..

थेट पाहू आकाशाकडे

चल, घाबरू नकोस

ऊन.. पाऊस.. विजेला

पायाखाली आहे ना जमीन

या पाचांनीच तर घडलोय आपण

यांना का घाबरायचं?

अडसर दूरच राहूदे छत्रीचा

अंतर मिटवत जाऊ हळूहळू

आतल्या आणि बाहेरच्या पाचांमधलं

आणि

महाभारतातल्या

महाप्रस्थानाच्या कथेतल्यासारखं

गुंफलेले हात सोडून

निःसंगपणे चालत राहू

जवळ.. आणखी जवळ जात

मिसळून जाऊ त्यांच्यात..!

चल

राहूदे छत्री घरातच..

***

आसावरी काकडे

४ मे २०१६