रंग दुःखाचा जरा बदलू चला
तोंड झाकुन राहणे आता पुरे
श्वास थोडा मोकळा घेऊ चला
देह असते बाळ आईने दिले
खेळ त्याचा रंगुनी पाहू चला
अप्राप्यसे क्षितिज मृगजळ वाटते
पण खरे मानून ते धावू चला
वाचला इतिहास तो झाला जुना
सत्य आता त्यातले शोधू चला
दहशती अदृश्य साऱ्या भोवती
भेदुनी त्यांना पुढे जाऊ चला
***
आसावरी काकडे
२.७.२०२१
No comments:
Post a Comment