भेटे नवी राई / नव्या पर्वाच्या प्रतीक्षेत: अक्षरांचा होतो मोर

Tuesday 27 December 2016

अक्षरांचा होतो मोर

आपापल्या पिंजऱ्यात
बंद असती माणसे
दरवाजांना आतून
कड्या घालती माणसे

पुस्तकांचे तसे नाही
असतात ती समोर
हाती उचलून घेता
अक्षरांचा होतो मोर

होतो तत्पर नाचाया
अंगोपांगी अर्थछटा
नाचनाचतो घेऊन
साऱ्या संचिताचा वाटा

फट शोधत शोधत
दारी येती कवडसे
तेवढ्यात पुस्तकांची
पाने मिटती माणसे..!
***
आसावरी काकडे
२७.१२.१६

No comments:

Post a Comment

मनोगत

आतमधे मळभ असतंच. काहीतरी साचत असतं. रुजत असतं. उगवत असतं आतल्याआत. पण अनेक पावसाळे भोगून झाल्यानंतर रुजण्या-उगवण्याचे, फुलण्या-गळण्याचे नावीन्य ओसरते. नकळत एक तटस्थ अवस्था येते. किंवा मख्ख थकलेपण. पिकलेली फळं पडतात आतल्याआत पण ती उचलून कुणाला द्यावी-दाखवाविशी वाटत नाहीत..!

पण अचानक मरगळ वितळते. चक्राकार गतीत फिरणार्‍या त्याच त्या घटनांमधे ताजेपण जाणवतं. तो क्षण नवी राई भेटवणारा असतो. तिचं हिरवेपण लपेटून मळभही बोलू लागतं... साचलेलं सगळं नव्या ऊर्जेसह उगवू लागतं कवितांमधून..

नव्या राईत भेटलेल्या नव्या कविता इथे सादर करतेय-