भेटे नवी राई / नव्या पर्वाच्या प्रतीक्षेत: प्रिय,

Saturday 17 December 2016

प्रिय,

प्रिय,
आयुष्याच्या या कातरवेळी
अंगडी टोपडी घालून
पुन्हा नव्यानं उगवायला लागूया
मुळं जेवढी उतरली असतील खाली
तेवढं चढायचं आहे वर..

मी हात धरून
सांभाळीन तुझा तोल
तू माझी मान सावर..

धडपडणं
हट्ट करणं
बोबडे बोल... भूक
हसणं.. रडणं
हे सगळं
नव्यानं समजून घ्यायची
वेळ आलीय...

कातरवेळच्या या नव्या बाळपणात
आपणच एकमेकांची आई होऊया
अंगडी टोपडी घालून
पुन्हा उगवायला लागूया..!!
***
आसावरी काकडे
१७.१२.१६

No comments:

Post a Comment

मनोगत

आतमधे मळभ असतंच. काहीतरी साचत असतं. रुजत असतं. उगवत असतं आतल्याआत. पण अनेक पावसाळे भोगून झाल्यानंतर रुजण्या-उगवण्याचे, फुलण्या-गळण्याचे नावीन्य ओसरते. नकळत एक तटस्थ अवस्था येते. किंवा मख्ख थकलेपण. पिकलेली फळं पडतात आतल्याआत पण ती उचलून कुणाला द्यावी-दाखवाविशी वाटत नाहीत..!

पण अचानक मरगळ वितळते. चक्राकार गतीत फिरणार्‍या त्याच त्या घटनांमधे ताजेपण जाणवतं. तो क्षण नवी राई भेटवणारा असतो. तिचं हिरवेपण लपेटून मळभही बोलू लागतं... साचलेलं सगळं नव्या ऊर्जेसह उगवू लागतं कवितांमधून..

नव्या राईत भेटलेल्या नव्या कविता इथे सादर करतेय-