कधी जीवनाशी पैजा

कधी जीवनाशी पैजा
कधी मृत्यूला हाकारे
कधी इंद्रधनू तर
कधी उन्हाचे निखारे

वर खाली नाचविती
मनातले हेलकावे
नाव तरते बुडते
किनाऱ्यास काय ठावे

वर एक आत एक
मूर्त-अमूर्ताचा खेळ
सगळ्याला साक्षी आहे
नित्य असणारा काळ

अनाहत नादासम
एक कविता मौनात
शब्दातून मिरवते
दुजी कविता जनात..!
***
आसावरी काकडे
३१.८.१६