भेटे नवी राई / नव्या पर्वाच्या प्रतीक्षेत: आदिशून्य होते आधी

Friday 17 March 2017

आदिशून्य होते आधी

(ज्ञानेश्वरी उपमा ११)

आदिशून्य होते आधी
अनादि अनंत
अहंकाराने नटता
झाले अंतवंत

मग उत्पत्ती लयाची
झाली त्याला बाधा
सगुणाच्या सोबतीला
हवी झाली राधा

सुरू झाली टांकसाळ
जिवांच्या नाण्यांची
चराचर सृष्टीतल्या
नित्य सृजनाची

पार्थिवात जाणिवेचा
रुजला अंकुर
आदिशून्य गाभाऱ्यात
घुमला ॐकार..!
***
आसावरी काकडे
१६.३.२०१७

No comments:

Post a Comment

मनोगत

आतमधे मळभ असतंच. काहीतरी साचत असतं. रुजत असतं. उगवत असतं आतल्याआत. पण अनेक पावसाळे भोगून झाल्यानंतर रुजण्या-उगवण्याचे, फुलण्या-गळण्याचे नावीन्य ओसरते. नकळत एक तटस्थ अवस्था येते. किंवा मख्ख थकलेपण. पिकलेली फळं पडतात आतल्याआत पण ती उचलून कुणाला द्यावी-दाखवाविशी वाटत नाहीत..!

पण अचानक मरगळ वितळते. चक्राकार गतीत फिरणार्‍या त्याच त्या घटनांमधे ताजेपण जाणवतं. तो क्षण नवी राई भेटवणारा असतो. तिचं हिरवेपण लपेटून मळभही बोलू लागतं... साचलेलं सगळं नव्या ऊर्जेसह उगवू लागतं कवितांमधून..

नव्या राईत भेटलेल्या नव्या कविता इथे सादर करतेय-