भेटे नवी राई / नव्या पर्वाच्या प्रतीक्षेत: या रस्त्याने..

Wednesday 7 February 2018

या रस्त्याने..

किती धावले या रस्त्याने
क्षितिज गाठले या रस्त्याने

वळणावरती वेग रोखुनी
घात टाळले या रस्त्याने

इथून गेले त्या प्रत्येका
वळण दावले या रस्त्याने

डोंगर खणुनी जन्मा येता
अश्रु ढाळले या रस्त्याने

मोडुन पडल्या झाडांचेही
शाप ऐकले या रस्त्याने

रोज धावती चाके त्यांचे
चरे झेलले या रस्त्याने

सारे जीवन उघड्यावरती
पणा लावले या रस्त्याने
***
आसावरी काकडे
७.२.२०१८

No comments:

Post a Comment

मनोगत

आतमधे मळभ असतंच. काहीतरी साचत असतं. रुजत असतं. उगवत असतं आतल्याआत. पण अनेक पावसाळे भोगून झाल्यानंतर रुजण्या-उगवण्याचे, फुलण्या-गळण्याचे नावीन्य ओसरते. नकळत एक तटस्थ अवस्था येते. किंवा मख्ख थकलेपण. पिकलेली फळं पडतात आतल्याआत पण ती उचलून कुणाला द्यावी-दाखवाविशी वाटत नाहीत..!

पण अचानक मरगळ वितळते. चक्राकार गतीत फिरणार्‍या त्याच त्या घटनांमधे ताजेपण जाणवतं. तो क्षण नवी राई भेटवणारा असतो. तिचं हिरवेपण लपेटून मळभही बोलू लागतं... साचलेलं सगळं नव्या ऊर्जेसह उगवू लागतं कवितांमधून..

नव्या राईत भेटलेल्या नव्या कविता इथे सादर करतेय-