जन्मदुःख

(ज्ञानेश्वरीतील उपमा)

हा कितवा देह
जाणिवेनं परिधान केलाय?

स्वयंभू निराकार ज्ञानाला
का पडला मोह व्यक्त होण्याचा?

सर्वव्याप्त अणुरेणूंमध्ये
विखुरलेलं असणेपण
गोळा करत
त्यानंच निर्मिल्या
चौर्‍यांशी लक्ष प्रजाती

प्रत्येक दर्शनबिंदूतून घेतलं
असतेपणाचं दर्शन परोपरीनं
आणि तृप्त झाल्यागत
आता सुटू पाहतेय
पार्थिव आकारांमधून...
असह्य होतंय त्याला जन्मदुःख..!

पण नको नको म्हटलं तरी
फुटतातच आहेत पानं
आदिम इच्छेत रुजलेल्या
बुंध्याच्या रंध्रांमधून
कळ उठतेच आहे
जगण्याची पुन्हा पुन्हा..
प्रवाह वाहतोच आहे अखंड
दुःखकालिंदीचा..!!
***
आसावरी काकडे
२९.६.२०१७