ब्रह्मांडाच्या
अतिप्रचंड आणि अतिसूक्ष्म स्वरूपाच्या
केवळ शब्द-दर्शनानंही
समूळ हदरतं मन
‘स्व’ चा परीघ
सैरभैर होतो
त्वचेवर शहारा उमटतो खोल प्राणांमधून
पायांखालची जमीन सरकते
‘घटाकाश’
घटाकारातून ओसंडू पाहते....
निमिषाच्या अंतरावर दिसतो
अद्वैताचा परीसस्पर्श...
पण
पण ‘दर्शन’ दृष्टिआड होताच
महाभरतीच्या या सगळ्या लाटा
माघारी वळतात
आणि मन
पूर्ववत गटांगळ्या खाऊ लागतं
स्व-भानाच्या खोल समुद्रात..!
***
आसावरी काकडे
३० मे २०१६
No comments:
Post a Comment