तिथेच
नाही फक्त
इथे,
आतही होत असतात
पौर्णिमा-आमावस्यांची
आवर्तनं
सतत....
तिथे
ठराविक गतीने
ठरलेल्या
वेळेवर
चंद्रकला
उलगडतात
मिटत
जातात…
चुकत
नाही कधीच
पौर्णिमा–आमावस्यांचा
क्रम
पण
इथे
केव्हाही
हसतो पूर्ण चंद्र खुदकन
सागराला
भरती येते आतल्या आत
आणि
फक्‍कन विझून जातो अचानक
माघारी
वळतात
आवेग
ओसरलेल्या लाटा...
इथल्या
चंद्राला नसतात कला
नसतात
ठरलेल्या दिशा
उगवण्या-मावळण्याच्या
प्रतिपदा...
द्वितीया... हा तिथला क्रमही
कळत
नाही आतल्या भावपेशींना
आतल्या
पौर्णिमांची मोजदाद
ठेवता
येत नाही कुणाला
तिथल्या
पौर्णिमांच्या हिशोबानंच
साजरा
करतात लोक
सहस्रचंद्रदर्शन सोहळा थाटामाटात...
आतल्या
आमावस्यांचा अंधार
निमुट
सोसलेला असतो
ज्याचा
त्यानं
हे
माहित असतं फक्त
माघारी
परतलेल्या लाटांनाच..!
***
आसावरी
काकडे
२८
मे २०१६
कविता रती दि अंक)
कविता रती दि अंक)
No comments:
Post a Comment