तो मदारी..

जीवनाला बंधने दे गुंतण्याला
पण मनाला पंख दे झेपावण्याला

भोवती काही नसू दे दान हिरवे
पण मुळांना खत मिळू दे पोसण्याला

आरसा दावी नको ते आतलेही
चेहऱ्याला मुखवटा दे झाकण्याला

अंत कोणाला कधीही चुकत नाही
वारसांना बळ मिळावे साहण्याला

पावसाला खंड ना, पडतोच आहे
बंध नाही कोणताही बरसण्याला

तो मदारी खेळ करतो माकडांचा
अन इथे पर्याय नाही पाहण्याला..!
***
आसावरी काकडे
२८.८.२०१८

मुक्तके

समजले मला की आता इतक्यात निमंत्रण नाही

मुक्काम न हलवायाचा इतक्यात निमंत्रण नाही
बिलगून क्षणांना बसले जे जगणे बाकी आहे
वाटले तरी वाट्याला इतक्यात निमंत्रण नाही..!

**
कळी असा वा गळुन पडा असण्यातुन सुटका नाही
इथे रमा वा निघून जा असण्यातुन सुटका नाही
पूर्णच असते आहे ते अन पूर्णच बाकी उरते
नसण्याला नसते जागा, असण्यातुन सुटका नाही..!

**

सान कुडीचे तुटता बंधन चराचराने केले स्वागत

वर्तमान झुकाला खाली अन इतिहासाने केले स्वागत..!

शब्दांची टरफले निघाली कवच गळाले अर्थावरचे

खाली उरल्या मुक्त स्वरांचे आकाशाने केले स्वागत

***

पत्र लिहावे..

खोल आत काही हलले तर पत्र लिहावे
ओठांवर काही अडले तर पत्र लिहावे

ऊन सावली खेळ चालतो इथे सारखा
चुकून खेळी मन हरले तर पत्र लिहावे

आठवणींच्या रंगमहाली मैफल सजता
कुणी अचानक आठवले तर पत्र लिहावे

कोणालाही थोडासुद्धा वेळच नसतो
प्राणातिल कोणी रुसले तर पत्र लिहावे

स्वतःस द्यावे कधी निमंत्रण भेटायाचे
दारच पण उघडे नसले तर पत्र लिहावे

शहीद होता जवान कोणी सीमेवरती
नयनी अश्रू पाझरले तर पत्र लिहावे...!
***
आसावरी काकडे
२०.८.२०१८

म्हटले होते

आषाढ संपता त्याने  रिमझिमेन म्हटले होते
आल्यावर श्रावण मीही गुणगुणेन म्हटले होते

पण मेघ होउनी कविता वाकुल्या दाउनी गेली
स्वप्नात तिनेही रात्री बोलवेन म्हटले होते..!

सूर्यास्त होउदे मित्रा येउदे तमाचा फेरा
पणतीने विश्वासाने मिणमिणेन म्हटले होते

विश्वास हरवला तेव्हा ती पुन्हा उफाळुन आली
प्रत्येक अशा वेळी मी मोहरेन म्हटले होते

आधार नका रे देऊ सारखा दीन दुबळ्यांना
त्यांच्यातच बळ जगण्याचे चेतवेन म्हटले होते

भरधाव निघाला रस्ता अन दरी खोल सामोरी
पण सावध राहुन त्याने मी वळेन म्हटले होते..!
**
आसावरी काकडे
१.८.२०१८