एकल पक्षी

आकाशातिल एकल पक्षी
उडून गेला कोरत नक्षी
कुणी न होते सोबत त्याच्या
निजे येउनी अपुल्या वक्षी

उपासमारी झाली तरिही
पंखांचे बळ जोखुन पाही
भोग भोगण्या जन्म नसे हा
हार-जितीला महत्त्व नाही

उरे एकटा उंच उडे तो
त्याला वारस कोठे मिळतो
रमती सारे इथे असे की
उडणारा तो वेडा ठरतो

स्वत्व परंतू गवसे त्याला
जनलोकांची तमा कशाला
एकाकीपण भले येउदे
सार्थ कराया जन्म मिळाला..!
***
आसावरी काकडे
१७.१.१७