आतून अचानक तेव्हा.

भरसभेत त्यांनी माझ्या
वस्त्रास घातला हात
पाचही समोरच होते
एकाकी पडले आत

आक्रंदुन विनवित होते
पण कोणी आले नाही
येईल कुणी सोडवण्या
नाहीच मिळाली ग्वाही

आतून अचानक तेव्हा
मज ऐकू आला वेणू
पंच प्राण जागे झाले
चेतले सर्व अणुरेणू

मी उघडी पडले नाही
झाकले मला स्वत्वाने
जन म्हणती कृष्ण सखा तो
सोडवले मजला त्याने..!
***
आसावरी काकडे
२०.१२.१६