Thursday, 8 September 2016

पण इथेच रमते...

लावून आपला
नामफलक दारावर

मी उभी कधीची
देहाच्या काठावर

पण इथेच रमते
कधी धावते क्षितिजी

वाटतो भाबडा
शब्द मला तो नश्वर..!
***

इथलेच कुणी रे
होउन येते त्राता

दु:खाला नसतो
वेळ थांबण्यापुरता

धावतो काळही
पुसुन टाकतो सारे

मोक्षाची लालुच
निष्प्रभ झाली आता..!
***

आसावरी काकडे
६.९.२०१६

No comments:

Post a Comment