भेटे नवी राई / नव्या पर्वाच्या प्रतीक्षेत: दोन प्रहर

Monday, 5 September 2016

दोन प्रहर

*लागली तोरणे*

लागली तोरणे
किरणांची दारांवर

उमलत्या कळ्यांचे
गंध-गूज वाऱ्यावर

पक्ष्यांची किलबिल
जाग आणते दिवसा

माणूस चढवतो
स्वप्न-वेल काळावर..!
***

*ही वरात कसली*

ही वरात कसली
लग्न कुणाचे आहे

मेण्यात रात्रिच्या
वधू कोणती आहे

हा जथा विलक्षण
ताऱ्यांचाही मागे

साऱ्यांना घेउन
रात्र निघाली आहे..!
***

आसावरी काकडे
३.९.२०१६

No comments:

Post a Comment

मनोगत

आतमधे मळभ असतंच. काहीतरी साचत असतं. रुजत असतं. उगवत असतं आतल्याआत. पण अनेक पावसाळे भोगून झाल्यानंतर रुजण्या-उगवण्याचे, फुलण्या-गळण्याचे नावीन्य ओसरते. नकळत एक तटस्थ अवस्था येते. किंवा मख्ख थकलेपण. पिकलेली फळं पडतात आतल्याआत पण ती उचलून कुणाला द्यावी-दाखवाविशी वाटत नाहीत..!

पण अचानक मरगळ वितळते. चक्राकार गतीत फिरणार्‍या त्याच त्या घटनांमधे ताजेपण जाणवतं. तो क्षण नवी राई भेटवणारा असतो. तिचं हिरवेपण लपेटून मळभही बोलू लागतं... साचलेलं सगळं नव्या ऊर्जेसह उगवू लागतं कवितांमधून..

नव्या राईत भेटलेल्या नव्या कविता इथे सादर करतेय-