प्रसवणारा परिघ होउन फाकतो दाही दिशांना
वंचना घेऊन पदरी भटकती रस्त्यावरी ते
सांत्वनाचे दान कोणी मागतो दाही दिशांना
वेगळाले कैक रस्ते साद देती माणसांना
मोह सगळ्याचाच त्यांना पळवतो दाही दिशांना
स्वत्व अर्पुन बीज इवले सत्व मातीला पुरवते
गंध त्यातुन उगवलेला पसरतो दाही दिशांना
छाटल्यावर सर्व फांद्या रिक्त झाले झाड माझे
कैफ जगण्याचा तरीही बहरतो दाही दिशांना..!
मंच हा अवकाश सारा काळ असतो पार्श्वभूमी
रंगकर्मी रचुन नाट्ये दावतो दाही दिशांना..!!
***
आसावरी काकडे
३०.६.२०२१
No comments:
Post a Comment