किती देखणा बंध मिळाला
गळून पडल्यावरती
हवाहवासा सुखांत दिसला
गळून पडल्यावरती
बीज सानुले होते तेव्हा
निजले जमिनीखाली
परत जायचे तिथेच त्याला
गळून पडल्यावरती
जलाशयाच्या स्तब्धतेतही
तरंग उठले होते
नेत्रकडांना थांग लागला
गळून पडल्यावरती
बहराचीही तमा न केली
वसंत होता तेव्हा
फुलण्यामधला कैफ उमगला
गळून पडल्यावरती
सूर्य येइतो करीन सोबत
चंद्र म्हणाला होता
स्मरले एकाकी शिशिराला
गळून पडल्यावरती
ग्रहण ग्रासते बिंबाला पण
तेज अबाधित असते
देह न झाके चैतन्याला
गळून पडल्यावरती
***
आसावरी काकडे
२२.१.२०१९
No comments:
Post a Comment