कोणतं क्षितिज खरं?

क्षितिजाकडे बोट दाखवून
मी म्हणेन, ती बघ
असीमालाही सीमा आहे...

रोरावत येणाऱ्या फेसाळत्या लाटांकडे पाहात
ऐलतीरावर बसून सूर्यास्त दाखवत म्हणेन
तो बघ पैलतीर...

तू डोळे विस्फारून पाहत राहाशील
काहीतरी अद्भुत दिसल्याचा आनंद
निथळेल तुझ्या निरागस डोळ्यांमधून..

असीमाची सीमा
अथांगाचा थांग दाखवून
तुझ्या बाल नजरेला आधार देईन मी टेकायला
पण तुझी नजर विस्तारत जाईल हळूहळू
झेपावेल मी दाखवलेल्या क्षितिजावर
तिथून दिसेल तुला
तुझं नवं क्षितिज
तुझा नवा पैलतीर..
डोळे विस्फारून पाहात विचारशील
कोणतं क्षितिज खरं, हे की ते?
कोणता पैलतीर खरा, हा की तो?

समाधानानं डोळे मिटून मी म्हणेन
तुझं तूच समजून घे ना...!
***
आसावरी काकडे
९.१०.२०१८