आतला पूर

बयो,
किती बेफाम सुटलीयस
मागचे बंध तोडून..
पण जरा बघ
तुझ्या दोन्ही तीरांवर
कोण कोण उभं आहे...

तुझ्या संथ वाहण्यानं
रुजलेत..फुललेत..बहरलेत
किती रंग.. गंध.. किती आकार
तुझा अनावर आवेग त्यांना सोसवेल का?
आणि तुला तरी?
थांबल्यावर भोवळशील गं
सार्‍या भवतालासह..!

‘मला उद्‍ध्वस्त व्हायचंय’
ही बेभान करणारी झिंग
गळामिठी घालून बसलीय तुला
पण आवर बयो हा आतला पूर
सावर स्वतःला
बघ, तुझ्या दोन्ही तीरांवर
कोण कोण उभं आहे
पसरलेल्या बाहूंचे हार घेऊन
संथ होऊन परतलेल्या
तुझ्या स्वागतासाठी...!

पूर पचवशील तर
होशील एक समृद्ध डोह
आवेगांची कमळं फुलवणारा
आणि उद्‍ध्वस्त होशील
तर भवतालासह
फक्त उद्‍ध्वस्तच होशील बयो..!
**
आसावरी काकडे
११ ७ २०१८