Thursday, 6 July 2017

ऐल वाटे पैल..

आकाशाला कोणी
घातले कुंपण
बावरले मन
पाखराचे..!

जणू क्षितिजच
खेचून आणले
मूर्तीत कोंडले
निराकारा

अनिर्वचनीय
त्याला नाव दिले
तिष्ठत ठेवले
विटेवर

विठ्ठल विठ्ठल
नामाचा गजर
करून जागर
चालविला

पण नावातच
मन अडकले
झेप विसरले
अंतराळी

ऐल वाटे पैल
आता पाखरास
दिगंताची आस
उरली ना..!
***
आसावरी काकडे
५.७.२०१७

No comments:

Post a Comment